Każdy żywy ząb ludzki jest unerwiany i odżywiany przez tkankę zwaną miazgą zęba. Miazga zęba występuje w tzw. komorze i kanałach – systemie kanałowym, przebiegającym we wnętrzu zęba. Czasami pod wpływem urazu, bakterii, zmiany temperatur może dojść do zapalenia tkanek miazgi. Objawia się to bólem- czasami ostrym i dokuczliwym, czasami słabym, ale przewlekłym. Konieczne jest wtedy przeprowadzenie tzw. leczenia kanałowego.

Lekarz dentysta, pod osłoną koferdamu (gumy izolującej ząb) , w znieczuleniu miejscowym, otwiera komorę zęba i specjalnymi narzędziami usuwa zapalona miazgę. Następnie opracowuje system kanałów mechanicznie,narzędziami rotacyjnymi oraz chemicznie- odpowiednimi płynami do płukania kanałów. Po opracowaniu kanałów, zostają one wypełnione maksymalnie szczelnie płynną gutaperką-materiałem od dziesiątków lat używanym do zamykania światła kanałów zębowych i blokowania ich przed dojściem bakterii.

Całe leczenie kanałowe odbywa się w powiększeniu - w lupach bądź pod mikroskopem.

Ząb przeleczony kanałowo jest zębem odwodnionym, w związku z tym, bardziej kruchym. Jest także osłabiony poprzez wcześniejsze uszkodzenia próchnicowe oraz preparację tkanek, niezbędną do leczenia kanałowego. Zaleca się, aby ząb po leczeniu kanałowym był poddany zabiegowi okoronowania koroną protetyczną, celem zabezpieczenia tkanek twardych zęba przed pęknięciem.